Zijn leren op afstand en gedistribueerd onderwijs een model voor de toekomst?

Onderwijs verandert

Terwijl de wereld nog even stilstaat, komen mensen er steeds meer achter wat essentieel is en wat niet. Vrijdagavond uit eten? Een absoluut gemis, maar niet onoverkoombaar. Naar de kapper? Het is een ramp, maar het groeit weer terug. Het verlies van banen en de economische gevolgen? Rampzalig. En er zullen voor veel mensen blijvende gevolgen zijn. Over het geheel genomen, is dit niet de eerste wereldwijde recessie, zal het ook niet de laatste zijn en zal alles op de lange termijn weer beter gaan.

In tegenstelling tot een beroerd kapsel of zelfs het verlies van inkomen, is er geen enkele manier om de vormingsjaren van de opvoeding van een jongere opnieuw te creëren. Je zit maar één keer in de brugklas, waar je het verschil leert tussen een obsidiaan en een sedimentgesteente, wat, als je superveel geluk hebt, gepaard gaat met een excursie. Het eerste jaar biologie en alle ongelukjes met bunsenbranders maak je maar één keer mee.

COVID-19 heeft de aard van het onderwijs in 2020 veranderd en heeft ertoe geleid dat ruim een miljard kinderen niet meer naar school kunnen, wat invloed heeft op 90% van de wereldwijde populatie van scholieren.Hierdoor zijn ouders genoodzaakt hun kinderen thuisonderwijs te geven en proberen docenten met wisselend succes het leerprogramma gaande te houden. Laura is een van mijn vriendinnen en lerares van groep vier. Zij vertelt me hoe moeilijk het is om kinderen via video bij de les te houden. "Ze willen me alleen maar hun speelgoed laten zien", zegt ze.

Het verlies van een schooljaar of een heel leerjaar kan voor een bedrijf nog erger zijn dan een slecht financieel kwartaal. En omdat het niet bekend is of het virus ooit weer opduikt, is het onduidelijk hoe lang scholen gesloten moeten blijven.

Voorlopig kunnen degenen die het geluk hebben om over de nodige middelen te beschikken , vertrouwen op technologie. Zelfs in dat geval, zo vertelt Christina Paxson, directeur van Brown University aan de New York Times , is er geen volwaardige vervanging voor de "levendige intellectuele discussies die via Zoom gewoon niet hetzelfde zijn, de onderzoeksmogelijkheden in universitaire laboratoria en bibliotheken, en de persoonlijke interacties tussen studenten met verschillende perspectieven en levenservaringen." We merken echter dat scholen, onderwijzers en scholieren op dit moment erg van technologie afhankelijk zijn als aanvulling op wat ze doen. En dat kan blijvende gevolgen hebben tot ver na 2020.

Ezio Blasetti is postdoctoraal architectuurdocent aan de Stuart Weitzman School of Design van de Universiteit van Pennsylvania, en doceert momenteel het seminar Computational Composite Form. Simpel gezegd: zijn architectuurstudenten programmeren robots om gebouwen te bouwen. De studenten waren oorspronkelijk bezig een installatie te bouwen voor de Biënnale van Venetië, een van de meest toonaangevende kunstmanifestaties ter wereld. Maar dat evenement staat op losse schroeven nu Italië herstellende is. Het onderwijs gaat hoe dan ook door: de studenten zijn zich aan het verdiepen in zowel de kunsten als in de zeer technische takken van de techniek en wiskunde.

Sinds Penn op 11 maart haar campus sloot, inclusief het roboticalab waar studenten hun uitvindingen testten en eraan werkten, is de klas van Blasetti virtueel overgestapt op Dropbox en Zoom. Lesagenda's, opdrachten en het delen van middelen en ideeën vinden plaats in Dropbox Paper.

"Dropbox was voor mij absoluut essentieel om mijn klas weer bij elkaar te krijgen," zegt Blasetti. "De mogelijkheden gaan verder dan alleen maar het samenvoegen van informatie op een centrale plek. We gebruiken Dropbox als verzamelplaats voor veel verschillende ideeën die gedurende een projectcyclus wel of niet blijken te werken en als springplank voor discussies."

"Dropbox Paper imiteert de voordelen van een fysieke werkplek", voegt Penn-student Kevin He toe. "De manier waarop je in groepen kunt delen en een bewerkingsgeschiedenis hebt; ik begin te zien waar technologie een voordeel biedt. We kunnen onze workflows verbeteren, vooral omdat we vaak met grote bestanden werken die niet per e-mail heen en weer kunnen worden verzonden. We vinden het dus heel intuïtief en nuttig.”

Hoewel iedereen zich op een andere plek bevindt, gebruikt de klas Paper als een virtuele ontmoetingsplaats om samen te komen, ook al betekent dit dat ze hun professor meer dan gewoonlijk 'zien'. "De indringendheid voelt als de meest dramatische verandering," zegt student James Billingsley. "De docent kan op elk moment binnenvallen en zich met het werk inlaten."

Billingsley vervolgt: “Het is een van die relatievormen waar we nog geen normen voor hebben. Soms is het bijvoorbeeld verrassend dat je met een student aan het praten bent over je werk en dat er dan meteen een professor langskomt. Het is tegelijkertijd een meer en minder intieme setting dan onze normale les, wat een vreemd maar ook cool gevoel geeft als we allemaal uit elkaar zijn.”

Afgezien van alle huidige voor- en nadelen van gedistribueerd onderwijs, ziet Blasetti mogelijkheden voor uitbreiding. "De discussie over bevoorrechting is belangrijk, want veel mensen in de wereld hebben geen toegang tot computers of het internet. Maar in plaats van alleen maar te zeggen dat dat een negatief aspect van technologie is, denk ik dat we er een prioriteit van moeten maken om de verspreiding van technologie op meer kostenbesparende manieren te vergroten."

"Met de juiste infrastructuur zijn er zoveel mogelijkheden om het onderwijs op te schalen en democratischer te maken," zegt Blasetti. "Er zijn nu experimenten gaande waarbij mensen zelf lessen organiseren die in 40 verschillende talen beschikbaar zijn en die door iedereen kunnen worden bijgewoond. De hoogleraren hebben geen idee hoeveel mensen er inbellen. Als je nadenkt over mensen in oorlogsgebieden die aan online lessen deelnemen, kun je je een heel ander soort leven voorstellen. Onderwijzers hebben het hier al jaren over, maar door deze pandemie is het concept wat reëler geworden."

Christina Han, MD, raakt gefrustreerd door de verkeerde informatie die haar patiënten ontvangen. Als arts die risicozwangerschappen behandelt en als universitair hoofddocent aan de medische faculteit van UCLA kan ze niet zomaar aan de zijlijn blijven staan terwijl de verwarring en onwaarheden over de aard van COVID-19 zich op internet verspreiden.

Han specialiseert zich in maternale-foetale geneeskunde en plaatste onlangs een openbare Dropbox-map met publicaties, richtlijnen en presentaties over zwangerschappen tijdens de pandemie. "Ik gebruik Dropbox al heel lang voor zowel persoonlijke als professionele doeleinden," zegt ze. "Het is gewoon de gemakkelijkste en meest efficiënte manier om actuele mappen en documenten onder te brengen die mijn collega's, stagiaires en patiënten in real time kunnen raadplegen. Ik had nooit gedacht dat ik op deze manier een openbare Dropbox-map zou delen, maar het was voor mij een eenvoudige oplossing om gedetailleerde informatie onder veel mensen te kunnen verspreiden."

"Als onderzoeker, arts en voorvechter van de volksgezondheid voelde ik me verplicht om wetenschappelijke kennis te delen in een tijd waarin mensen zo bezorgd zijn over hun eigen gezondheid en die van de mensen om hen heen," zegt Han. "We moeten ons dit moment door de wetenschap laten leiden en daarom leek het me nuttig om deze informatie breed, efficiënt en op een georganiseerde manier te verspreiden."

RIT's School of Design behoort tot de top van het land en ontwerpers zijn van nature op de toekomst gericht. Het is daarom misschien geen verrassing dat voor Miguel Cardona, assistent-professor bij RIT en al jaren lang fervent gebruiker van Dropbox, Slack, Figma en Zoom, de overgang naar gedistribueerd onderwijs betrekkelijk naadloos is verlopen.

"Onze faculteit legt al heel lang de nadruk op wendbaarheid," vertelt Cardona. "Niemand had deze situatie kunnen zien aankomen, maar gelukkig hebben we al de nodige ervaring om online te discussiëren, te delen en samen te werken."

Cardona gebruikt sinds 2016 Dropbox Paper. Hij organiseert al zijn klasagenda's, aanwezigheid, taken van studenten, Figma- en Dropbox-bestandskoppelingen, projectfeedback en zelfs de favoriete emoji's van zijn studenten in Paper. "Het is geweldig dat het ontwerpbestand op dezelfde plek staat als de feedback, zodat studenten punt voor punt aan de slag kunnen gaan met de juiste context."

Hij heeft gemerkt dat het vooral nuttig is voor grotere klassen, zelfs vóór de pandemie: "Tijdens grotere colleges hebben studenten niet altijd de kans om mondelinge feedback te geven en laten ze zich vaak ook minder horen. Met Paper kunnen ze in real time ideeën delen, terwijl een student een presentatie houdt."

Dropbox-integraties met tools hebben de overgang ook makkelijker gemaakt. "Vooral tijdens COVID-19 bleek het van onschatbare waarde om back-ups van Zoom-colleges te hebben. Op die manier kan ik in een handomdraai overschakelen van persoonlijk naar online contact. Alle studenten wisten al waar ze naartoe moesten en voelden zich voorbereid en vol vertrouwen in wat ze aan het doen waren," zegt Cardona.

Cardona ziet ook voordelen in gedistribueerd onderwijs die verdergaan dan het naleven van sociale afstand. "Een van de redenen waarom ik Dropbox Paper in mijn klas gebruik, is om dove en slechthorende studenten te ondersteunen. Als ik een demo maak, is het voor mij veel handiger om schermafdrukken met opmerkingen naar een Paper-document te kopiëren. Zo kunnen ze meekijken en vragen stellen terwijl we live bezig zijn. We omarmen deze formules om het studieconcept toegankelijker te maken in een tijd waarin we opnieuw moeten kijken naar wat een 'klaslokaal' eigenlijk inhoudt."

"Ik heb ook internationale studenten voor wie deze gedistribueerde omgeving voordelen met zich meebracht, terwijl ze werden geconfronteerd met de onzekerheid en complicaties omtrent het terugreizen naar de campus," aldus Cardona. "Niemand wil dat deze pandemie nog langer voortduurt. Maar ik denk wel dat noodzaak aanleiding kan geven tot innovatie en dat is iets waarnaar veel onderwijzers al een tijdje op zoek zijn."

Technologie is de sleutel tot de toekomst van het onderwijs

Gedistribueerd onderwijs is niet perfect. Studenten, docenten en ouders over de hele wereld kunnen niet wachten tot de lessen weer beginnen, vooral voor jonge kinderen. Geen van de bovengenoemde onderwijzers zou gedistribueerd onderwijs aanbevelen als voltijdse vervanging van persoonlijk onderwijs, voor wie daartoe toegang heeft. (Niet dat dit überhaupt mogelijk zou zijn; ondanks het streven van de technologie om op te schalen, heeft slechts 60% van de wereldbevolking toegang tot het internet.)

Deze drie verhalen hebben echter één ding gemeen: achter hun enthousiasme voor technologie schuilt de wens om kennis toegankelijker te maken. Door de chaos van deze pandemie worden onderwijzers gedwongen nieuwe modellen te ontwikkelen en, bewust of onbewust, na te denken over manieren om een breder publiek te bereiken. Het komt de diversiteit van hun huidige leerlingen alleen maar ten goede wanneer ze niet op dezelfde fysieke plek zijn.

Vandaag de dag doet gedistribueerd onderwijs zijn uiterste best om een persoonlijke leerervaring te evenaren. Dat alleen al is een hele opgave. Daarnaast wordt het getest als een langetermijnmodel om meer mensen toegang te geven tot onderwijs, ongeacht hun locatie, behoeften of middelen. Deze innovaties kunnen een onuitwisbare indruk achterlaten die zelfs na deze pandemie ten goede komt aan jongeren voor wie het krijgen van kwalitatief onderwijs een uitdaging is.